sexta-feira, abril 07, 2006

Mi gato hace uy, uy ,uy uy


Que bonita estampa. Algum dia nom mui longe espero poder viví-la de novo. Si podo dizer que passarom mais de quince anos... Só com a diferência de que eu nom levava saias. Si, lembro a última vez que pugem umha. Foi o dia de defuntos de 1990. Minha nai empenhou-se em que a leva-se aquel dia e eu empenhei-me em que seria a última vez que a minha nai me mandava pôr saias. E assi foi. E tamém foi a última vez que tivem um gato. Agora temos na casa o companheiro Ramiro, mais nom é mesmo. Ramiro nom aranha nos sofás nem se sube à minha cama...

MULLER FARTURA DE LOITA

Icono, símbolo e signo de feminidade. Síntoma titánico de todo o que me passa ultimamente. Culpável das minhas taquicardíacas ganas de viver em ansiedade guadiánica e na minha ataráxia particular. Culpável tamém desta minha pedanteria à hora de empregar estas verbas... Que passa, os sentires nom se podem expresar com palavras concretas e singelas, que nom simples? Essas palavras como QUÉRO-TE, GHUSTAS-ME MUITO ou COMO ME PÓS. As cousas polo seu nome, senom que lho perguntem a Castelao. AI! SE TI ES COMO A TERRA NOSA, E A TERRA COMO TI É...

quarta-feira, abril 05, 2006

Lavadoras a todas horas


Ai que pouco tempo disponho para escrever isto. É que claro, tenho que pôr três lavadoras. Isto de ter um filho friki-maniático-adorador de mamoas e plástico de cozinha é realmente estresante. Claro, todos os fins de semana alá vai, a ver castros e castróns, mamoas e mamóns, medorras e pedorras, recorrendo por ai pistas de terra, e claro quem lava todo isso? Imaginade, volve cumha suciedade secular, com toda a merda que tinham os nossos ancestros celtas, suevos, romanos, árabes e eu que sei que máis. Conhecedes algum detergente que borre todo isso? Ai, Dios mio. Eu que som umha persoa tam culta, que visitei tanto mundo e nom atopo um limpiador eficaz contra as manchas de terra de mámoas para o meu mamom... Eu, que até estivem em Meliha e conhecim a erva dalá. Que pena nom traer umha pouca para os animais... Ai, como me doem as pernas, ai como me doem os brazos, ai que me dam unos mareos que no puedo hija. Ai, si polo menos o meu negocio funcionara bem! Pero no. Con lo que quiero yo a mis niños. Ya me gustaria poder llevarles más repollos y ácido ascórbico, pero es que está tan caro en la farmacia! Mira que som bos os meus trabalhadores, bueno case todos. A minha empregada máis antiga que nunca conheceu varón acaba de abandonar-nos e nom loghro acostumbrar-me à sua ausência, Que le pasaría a la pobre? Nosotros que le dimos todo nuestro amor y nuestros bocadillos de jamón, que até a iamos buscar a casa para ir trabalhar... Ai ai ai!!! Mens mal que me quedan mis niñitos. Que curriños som! E as suas mozas que rapazas tam lindas, quem me dera umha delas para o meu filho!!! E as nenas, ai, que boíñas, aínda que bueno, já conhecerom varom. E a Farala, essa si que é botada pra adiante. Quere tanto ao meu filho que lhe fai todo o trabalho e mo manda pa casa para que assi poida cear tranquilamente o seu jurelo. Ai, que levo muito tempo sem queijar-me! Ai, como me doem os pés. Estes sapatos som tam velhos... pero bueno ata que o neghosio vaia milhor nom podo mercar outros. Ai e eu que fagho aqui de cháchara, se tenho que pôr três lavadoras e fazer-lhe a ceia ao meu monstruíto adorador de los castros.

domingo, abril 02, 2006

No me claves tus puñales por la espalda


Ai mi amorsito!!! con lo que yo te queria... Lo hago por tu bien. La lurpia de tu nuera quiere sólo tu dinero, no como yo, que soy capaz de matar por ti. Ai mi amor... si yo sólo queria ser una Luarca y vivir juntitos en nuestra mansión de cristal... cometer algún asesinato sin importancia para divertirme un poco... fastidiar a Javier y de vez en cuando desparaliticarme y dar un paseo. Ai amorsito, ahora que estás en tu lecho de muerte me voy a confesar ante ti; lo que me pasa es que AMO A LAURA, Y ESPERARÉ HASTA EL MATRIMONIO... NO LE ARRANCARÉ ESA FLOR QUE LA DESTRUYA, NO SERÉ YO!!!!!!!!!! AMO A LAURA...

sábado, abril 01, 2006

Chamavam-lhe centolo...


Pois si, isto é um boi, e nom um centolo como dim esses que nos querem vender a fanta de laranja, esses que som os mesmos da coca-cola. Esses que tiveram que pedir desculpas ao concelho de Ogrobe, si, esses da gram empresa multinacional coca-cola, la chispa de la vida, pedíndo-lhe desculpas ao concelho de Ogrobe. Ali onde com a chegada do Outono celebram a festa do marisco. Noraboa concelho de Ogrobe, pois fostes os únicos que denunciastes este feito. Por certo esta foto está tirada de "Aduaneiros sem fronteiras". Há muito que ver ai.